Het seizoen van VCH H3 begon dit jaar nét even anders: niet meteen met competitie, maar met twee bekerwedstrijden. Prima testmomentje om te zien hoe we ervoor staan en wie z’n kniebeschermers nog moest afstoffen.
Bekerduels: even opwarmen (of wakker worden)
De eerste pot tegen Spaarnestad ging helaas verloren, al hadden we in elke set onze kansen. Alleen bleven de punten net wat te vaak aan de verkeerde kant van het net liggen. Het gemis van onze scorende middenman Anjo hielp natuurlijk ook niet – zonder hem misten we letterlijk wat slagkracht in het midden.
De tweede bekerwedstrijd tegen Tevoko (de mannen van Texel) bood revanchekansen. Zij hadden óók van Spaarnestad verloren, dus dat schepte hoop. De start was echter stroperig: 18-25 verlies. Maar daarna draaide VCH de knop om. De tweede set werd met 25-22 binnengesleept, en daarna zakte Tevoko als een plumpudding in elkaar: twee keer 25-12 voor ons! De eerste winst van het seizoen was een feit.
Eerste competitiewedstrijd: thuis tegen Liusna
Op 1 oktober trapten we de competitie af tegen Liusna uit Lisse. Dit seizoen kent twee wijzigingen: Dave heeft ons verlaten om zich op waterpolo te storten – blijkbaar wilde hij eens een sport proberen waar je mag drijven in plaats van duiken – en Frank heeft zich bij ons gevoegd. Frank komt uit het meervoudig kampioensteam van de VCH-recreanten, dus ervaring en spelinzicht genoeg.
Verder hebben we nog altijd onze Eckhart-dynastie: Jan (spelverdeler) en de broers Piet en Thijs als buitenaanvallers. Middenmannen Anjo en Marcel houden het centrum stevig dicht, Oleg en Koos delen de spelverdeling, en Gerco knalt vanaf buiten. Kortom: genoeg power, mits iedereen z’n spieren meebrengt.
Vanwege wat mannengriepjes hier en daar, werden voor de zekerheid twee invallers uit H2 opgetrommeld. Dat bleek een goede zet: VCH H3 startte sterk met 25-20 winst in de eerste set. De tweede set ging nipt verloren (23-25), maar daarna pakten we het goed op en trokken de wedstrijd met 25-21 en 25-16 over de streep. De eerste vier competitiepunten waren binnen!
En ja, we stonden zelfs bovenaan in de poule – al waren we het enige team dat al gespeeld had. Details.
Wedstrijd 2: Sporting Oss – oude bekende, nieuwe revanche
Op 8 oktober stond de tweede competitiewedstrijd op het programma, opnieuw thuis.
Maar eerst: applaus voor Yvette, onze scheids, want het was de Week van de Scheidsrechter! Zonder fluit, geen strijd.
Tegenstander van de dag: Sporting Oss uit Zandvoort. Een ploeg waar we vorig jaar pijnlijk van verloren. Tijd dus voor revanche. Sporting Oss is een bijzonder team: veel niveauverschil, maar met een tweeling die keihard kan serveren én aanvallen. Daar kregen we in de eerste set geen grip op (16-25 verlies).
Na een stevige peptalk en wat tactische aanwijzingen (lees: “verplaats die service eens een meter!”) kwam VCH beter in z’n spel.
De tweede set werd met 25-23 gewonnen en de sfeer sloeg om: frustratie bij Oss, plezier bij ons.
Set drie begon slecht, maar dankzij een paar sterke servicebeurten – onder andere van Gerco – draaiden we het om: 25-20.
De tweeling raakte uit ritme, en VCH rook bloed. De vierde set werd nog spannend, maar opnieuw trokken wij aan het langste eind: 25-23.
Een 3-1 overwinning, luid bejubeld op het veld, in de kleedkamer én natuurlijk in het sportcafé (waar de echte derde helft of 5e set begon).
Vooruitblik
Op 31 oktober mogen we op bezoek bij VHZ in Nieuw-Vennep. Tegen die tijd hebben alle teams wat meer gespeeld, dus dan weten we pas echt waar we staan.
Voor nu: koppositie, goed gevoel en genoeg stof voor sterke verhalen na de wedstrijd.
